Układy przesycone jako uniwersalna platforma do rozwiązywania problemu trudnej rozpuszczalności substancji leczniczych
Instytucja Finansująca: NCN
Oficjalna strona projektu: Link
Okres realizacji: 2020-10-30 – 2026-10-29
Całkowita wartość projektu: 2 524 020,00 zł
Kwota dla UJ CM: 2 524 020,00 zł
Konkurs: SONATA BIS 9
Kierownik: dr hab. Anna Krupa
E-mail kierownika: akrupa@cm-uj.krakow.pl
Osoba do kontaktu: Małgorzata Tondryk
Telefon osoby do kontaktu: 12 433 27 92
E-mail osoby do kontaktu: malgorzata.tondryk@uj.edu.pl
Jednostka: Katedra Technologii Postaci Leku i Biofarmacji
Telefon do jednostki: 12 62-05-600
Opis projektu:
Szacuje się, że 40% substancji leczniczych stosowanych w farmakoterapii jest słabo rozpuszczalnych w wodzie, natomiast spośród nowych związków, będących kandydatami na nowe leki, nawet 90% jest trudno rozpuszczalnych w wodzie. Ograniczona rozpuszczalność może być czynnikiem, który negatywnie wpływa na wchłanianie substancji po podaniu doustnym. W ostatnich latach proponuje się zatem opracowanie, tzw. przesyconych układów dostarczania leków (SDDS). W środowisku przewodu pokarmowego, substancja lecznicza uwolniona z SDDS, tworzy roztwór przesycony, w którym jej stężenie jest większe od jej rozpuszczalności w stanie równowagi, co może ułatwiać jej wchłanianie. Do opracowania SDDS stosuje się różne procesy technologiczne, np. rozdrabnianie lub odparowanie rozpuszczalnika. Stwarza to możliwość zastosowania w farmakoterapii substancji leczniczych o ciekawym profilu farmakodynamicznym, ale niekorzystnych właściwościach fizykochemicznych. Realizacja projektu zakłada dwa zasadnicze etapy. W pierwszym etapie, zostanie zbudowana baza wiedzy empirycznej, opartej na doświadczeniach zdobytych na podstawie badań nad trudno rozpuszczalnymi substancjami leczniczymi, których zastosowanie w lecznictwie jest znane. Modyfikacje technologiczne ułatwią ich zastosowanie w nowych wskazaniach klinicznych, jak np. prewencja chorób neurodegeneracyjnych lub nowotworowych. W drugim etapie badań, opracowana baza wiedzy empirycznej zostanie użyta do wyjaśnienia przyczyn ograniczonej rozpuszczalności nowo syntetyzowanych związków chemicznych, będących kandydatami na leki oryginalne. Do opracowania SDDS planowane jest użycie nowej technologii, tj. nanosuszenia rozpyłowego. Formulacje będą oceniane przy użyciu zaawansowanych narzędzi analizy fizykochemicznej. W przyszłości, opracowana interdyscyplinarna baza wiedzy, ułatwi projektowanie i rozwój oryginalnych terapii, mimo niekorzystnych właściwości nowo syntetyzowanych związków.
Powrót >