Prozakrzepowy potencjał pacjentów z zaostrzeniem niewydolności serca bez migotania przedsionków

Opis projektu:
Hipoteza badacza i cel badania Mimo rosnącej liczby chorych z niewydolnością serca (HF, heart failure) oraz dowodów potwierdzających podwyższone ryzyko zakrzepowo-zatorowe, w tym udaru niedokrwiennego mózgu w grupie chorych z HF bez migotania przedsionków, brakuje danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa leczenia przeciwzakrzepowego w tej grupie pacjentów. Stąd istotnym problem staje się opisanie parametrów, które pozwolą wyodrębnić tych spośród nich, którzy mogliby odnieść korzyść z terapii przeciwzakrzepowej. Dotychczasowe obserwacje wskazują, że największymi beneficjentami mogą być osoby po epizodzie dekompensacji HF, u których ryzyko zdarzeń zakrzepowo-zatorowych jest największe. Zakładam, iż pacjenci z HF mają zwiększony potencjał prozakrzepowy w momencie dekompensacji wydolności układu krążenia, a włączenie leczenia i stabilizacja wydolności układu sercowo-naczyniowego wiążą się ze zmniejszeniem gotowości prozakrzepowej. Zatem celem tego projektu jest, aby u pacjentów hospitalizowanych z powodu zaostrzenia HF z rytmem zatokowym: i) ocenić właściwości skrzepu fibrynowego i generację trombiny w ostrej fazie oraz w fazie wyrównania po 3 miesiącach od epizodu dekompensacji, ii) ocenić funkcję, strukturę serca oraz funkcję śródbłonka w obu punktach czasowych, iii) przeanalizować wpływ powyższych parametrów i ich zmian na częstość występowania zdarzeń zakrzepowo-zatorowych w 12-miesięcznej obserwacji. Zastosowana metodyka Charakter badania: jednoośrodkowe, prospektywne, bez randomizacji Liczebność: planowane jest przebadanie 130 pacjentów przyjętych do oddziału szpitalnego w trybie pilnym z powodu dekompensacji niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową (LVEF<40%) i podwyższonym stężeniem peptydów natiuretycznych (NT-proBNP≥125 pg/ml), u których nie zdiagnozowano dotychczas migotania przedsionków, w wieku >18 lat. Kryteria wykluczające udział pacjenta w badaniu: napadowe lub przetrwałe migotanie przedsionków, leczenie przeciwzakrzepowe z innego powodu, ostry zespół wieńcowy w okresie 3 miesięcy przed dekompensacją układu krążenia, niewydolność nerek (osoczowe stężenie kreatyniny >221 μmol/l) oraz aktywna choroba nowotworowa. W celu weryfikacji hipotezy roboczej zostaną wykonane następujące oznaczenia:  Przepuszczalność skrzepu, czas lizy skrzepu [wyjściowo, 3 miesiące]  Kalibrowany automatyczny trombogram [wyjściowo, 3 miesiące]  Funkcja śródbłonka, skład ciała pacjenta [wyjściowo, 3 miesiące]  Funkcja i budowa serca [wyjściowo, 3 miesiące] Ponadto podczas rocznej obserwacji zostaną odnotowane zdarzenia kliniczne takiej jak: zgon, udar mózgu, zawał serca, zakrzepica żył kończyn dolnych, zatorowość płucna, duże, klinicznie istotne ale nie spełniające kryteriów dużego i małe krwawienia oraz epizody ponownej dekompensacji układu krążenia. Wpływ spodziewanych rezultatów na rozwój nauki Efektem projektu ma być poznanie mechanizmów, w tym prozakrzepowych, związanych z wyższym ryzykiem zatorowo-zakrzepowym u pacjentów hospitalizowanych z powodu zaostrzenia HF bez migotania przedsionków. Na tej podstawie będzie można wyłonić czynniki w sposób niezależny związane z niekorzystnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowym w długoterminowej obserwacji, a to z kolei może być przydatne w opracowaniu profilu pacjentów z HF, którzy mogą odnieść w przyszłości korzyść z włączenia leczenia przeciwzakrzepowego.

Powrót >