Czy potencjalne nowe ligandy MRGPRX2 indukują degranulację mastocytów u ludzi?

Opis projektu:
Zarówno fluorochinolony (FQ), jak i blokery płytki nerwowomięśniowej (NMBA) są szeroko stosowane we współczesnej praktyce medycznej. Chociaż cechują się dobrym ogólnym profilem bezpieczeństwa, poważny problem stanowią ciężkie, a niekiedy zakończone zgonem reakcje nadwrażliwości i anafilaksje. Uznanym mechanizmem reakcji nadwrażliwości na analizowane leki jest aktywacja mastocytów drogą IgEzależną. W ostatnim czasie odkryto istotną „drugą ścieżkę” aktywacji mastocytów, alternatywną do drogi IgE-zależnej i wiodącą poprzez receptor MRGPRX2 (Mas-Related G Protein-Coupled Receptor-X2). Badania na modelach zwierzęcych i eksperymenty in vitro na ludzkich liniach komórkowych wykazały, że FQ i NMBA aktywują MRGPRX2, ale brak danych zebranych u ludzi. Celem weryfikacji hipotezy roboczej, że część reakcji anafilaktycznych po ekspozycji na FQ lub NMBA jest mediowana przez aktywację MRGPRX2, postawiono w projekcie następujące pytania badawcze: 1) Czy poziom MRGPRX2 w surowicy pacjentów jest wyższy niż w grupie kontrolnej?, 2) Czy ekspresja MRGPRX2 mRNA w skórze pacjentów jest większa niż w grupie kontrolnej? 3) Czy liczba mastocytów MRGPRX2+ w skórze (lub odsetek mastocytów MRGPRX2+ spośród wszystkich mastocytów w skórze) jest wyższa u pacjentów niż w grupie kontrolnej? 4) Czy u pacjentów występują nieznane wcześniej warianty genetyczne MRGPRX2? 5) Czy warianty genetyczne MRGPRX2 pacjentów korespondują ze szczególnymi cechami czynnościowymi (hiperaktywacją) po ekspozycji na dany lek? 6) Jak warianty zidentyfikowane poprzez genotypowanie wpływają na interakcję FQ- i NMBA-MRGPRX2?

Powrót >