Ocena wpływu procesu elektroprzędzenia na właściwości fizykochemiczne stałych rozproszeń zawierających leki przeciwretrowirusowe.

Opis projektu:
Odnotowywane w ostatnich latach zainteresowanie rozwojem postaci leków pediatrycznych podyktowane jest wciąż niewystarczającą dostępnością preparatów dostosowanych do potrzeb tej grupy pacjentów. Jedną z grup substancji leczniczych koniecznych do opracowania w formie pediatrycznej są substancje stosowane w leczeniu zakażeń wywołanych wirusem HIV. Przykładami takich leków są m.in. lopinawir z rytonawirem. Lopinawir jest silnym inhibitorem proteazy HIV-1, jednak z uwagi na niską biodostępność stosowany jest w leczeniu skojarzonym z rytonawirem, który hamuje jego metabolizm. Lopinawir i rytonawir z uwagi na bardzo trudną rozpuszczalność w wodzie oraz słabą przenikalność przez błony zaliczane są do IV klasy BCS. Z tego względu podejmowane są próby poprawy ich rozpuszczalności oraz szybkości rozpuszczania, np. poprzez sporządzanie stałych rozproszeń. Spośród metod stosowanych do ich wytworzenia, na znaczeniu zyskuje technika elektroprzędzenia, która polega na wytworzeniu włókien polimerowych w polu elektrostatycznym. Pod wpływem wysokiego napięcia przyłożonego do igły następuje utworzenie naładowanego strumienia cieczy i szybkiego odparowania rozpuszczalnika z powstających nanowłókien, które zbierane są na kolektorze. Jakość nanowłókien zależy przede wszystkim od doboru odpowiedniego polimeru, optymalnego stosunku substancji leczniczej do nośnika oraz parametrów procesu elektroprzędzenia. Z tego względu celem projektu będzie ocena przydatności hydrofilowych polimerów do sporządzania stałych rozproszeń z lopinawirem i rytonawirem metodą elektroprzędzenia, ustalenie optymalnego stosunku substancja lecznicza – nośnik oraz dobór odpowiednich parametrów procesu. Przeprowadzona zostanie analiza morfologiczna sporządzonych nanowłókien przy pomocy elektronowego mikroskopu skaningowego, a także ocena krystaliczności oraz obecności odmian polimorficznych substancji leczniczych w stałych rozproszeniach przy użyciu metod dyfraktometrii rentgenowskiej oraz różnicowej kalorymetrii skaningowej. Analizie zostaną poddane również interakcje międzycząsteczkowe substancja lecznicza – nośnik/ przy pomocy spektroskopii fourierowskiej w podczerwieni oraz szybkość rozpuszczania stałych rozproszeń przy użyciu aparatu 2 wg FP XII.

Powrót >