Dysfunkcja naczyń krwionośnych po chemioterapii neoadjuwantowej raka gruczołu sutkowego. Znaczenie stanu menopauzalnego i estrogenów

Opis projektu:
Ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych zwiększa się w przypadku chemioterapii raka gruczołu sutkowego, szczególnie u kobiet po menopauzie. Uszkodzenie naczyń i dysfunkcja śródbłonka wywołane przez docetaksel mogą przyspieszyć te działania, ale ochronny wpływ estrogenów i związek ze stanem menopauzalnym nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione. Podczas gdy chemioterapia neoadjuwantowa (NACT) powoduje uszkodzenie naczyń u kobiet po menopauzie chorych na raka gruczołu sutkowego, pacjentki przed menopauzą mogą być chronione. Cel: Głównym celem proponowanego projektu jest wyjaśnienie mechanizmów patofizjologicznych, dzięki którym NACT przyspiesza dysfunkcję naczyń, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu stanu menopauzalnego jako kluczowego wyznacznika zwiększonego ryzyka sercowo-naczyniowego u osób, które przeżyły raka gruczołu sutkowego. Prowadząc badania na ludzkich naczyniach krwionośnych i badania in vivo na modelach zwierzęcych, zidentyfikujemy potencjalne cele terapeutyczne w zakresie łagodzenia dysfunkcji śródbłonka związanej z docetakselem, obserwowanej u kobiet po menopauzie. Metody: Tętnice pochodzące od kobiet w okresie przed i po menopauzie poddawanych operacji z powodu raka gruczołu sutkowego, z lub bez wcześniejszej NACT, zostaną ocenione pod kątem funkcji naczyń i ich regulatorów molekularnych. Uzupełniające badania mechaniczne zostaną przeprowadzone na samicach myszy z obustronnie wyciętymi jajnikami, poddanych leczeniu docetakselem lub placebo. Wnioski: W ostatnim badaniu wykazaliśmy, że NACT może powodować uszkodzenie naczyń u kobiet po menopauzie. W proponowanym projekcie zamierzamy szczegółowo zbadać, w jaki sposób estrogeny chronią przed dysfunkcją śródbłonka wywołaną NACT, wykorzystując ludzkie naczynia krwionośne i model zwierzęcy. Charakterystyka molekularna zapobiegawczego działania estrogenów na dysfunkcję naczyń wywołaną docetakselem może pomóc w określeniu nowych celów terapeutycznych.

Powrót >