Architektura mikrounaczynienia węzłów zatokowo-przedsionkowego i przedsionkowo-komorowego

Opis projektu:
Węzeł zatokowo-przedsionkowy (SA) i przedsionkowo-komorowy (AV) są kluczowymi elementami układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca, odpowiedzialnymi za generację i przewodzenie impulsów pobudzających kardiomiocyty do skurczu. Naczynia krwionośne nie tylko zaopatrują komórki węzłów w tlen i substancje odżywcze oraz usuwają z nich zbędne metabolity, lecz także utrzymują odpowiednie stężenia elektrolitów oraz zapewniają optymalną temperaturę pracy dla bardzo aktywnej metabolicznie i wrażliwej na niedokrwienie tkanki bodźcotwórczo-przewodzącej. Tętnice zaopatrujące węzły są relatywnie małymi, pojedynczymi, nietworzącymi krążenia obocznego naczyniami, co czyni węzły bardzo podatne na wszelkiego rodzaju niedokrwienie wynikające choćby z toczącego się procesu miażdżycowego lub uszkodzenia jatrogennego. Gęste usieciowane drobnych naczyń na terenie węzłów zapewnia ich dostateczne ukrwienie i warunkuje prawidłowe funkcjonowanie. Postuluje się, że zaburzenia w mikrounaczynieniu układu bodźcotwórczo-przewodzącego mogą więc leżeć u podstaw wielu rodzajów arytmii. Zdobycie wiedzy o dokładnej, przestrzennej organizacji naczyń krwionośnych, schematach ich wzajemnych połączeń na terenie węzła, ich średnicy i gęstości jest bardzo pożądane. Wiedza ta może dać podstawę do powiązania zaburzeń w architekturze mikrounaczynienia węzłów z różnymi typami zaburzeń rytmu serca. Celem niniejszego badania jest: 1. Szczegółowe zbadanie i opisanie trójwymiarowej architektury mikrounaczynienia głównych elementów ludzkiego układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca: węzła zatokowo-przedsionkowego oraz przedsionkowo-komorowego. 2. Ukazanie zależnych od wiek i płci różnic w architekturze mikrounaczynienia węzłów układu bodźcotwórczo-przewodzącego. 3. Analiza porównawcza różnic w mikrounaczynieniu węzłów pomiędzy tymi pochodzącymi od osób zdrowych i od osób u których stwierdzono zaburzenia układu bodźcotwórczo-przewodzącego.

Powrót >