Właściwości skrzepu fibrynowego u pacjentów z całkowitą lub częściową niewydolnością oddechową w trakcie kwalifikacji oraz po 3 miesiącach przewlekłej długotrwałej suplementacji tlenu lub nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej w warunkach domowych

Opis projektu:
Przewlekła niewydolność oddechowa (CRF) jest wiodącą przyczyną śmiertelności u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (COPD), jednakże dotyczy również szerokiej grupy pacjentów z innymi schorzeniami. Chorzy, u których w gazometrii krwi tętniczej ciśnienie parcjalne tlenu jest znacząco obniżone są kwalifikowani do programu domowego leczenia tlenem lub przewlekłej nieinwazyjnej wentylacji w warunkach domowych. Większość pacjentów kwalifikowanych do powyższych terapii ma zdiagnozowaną COPD. W tej grupie chorych udowodniono, że domowe leczenie tlenem przez min. 15h/d zwiększa przeżywalność, tolerancję wysiłku i poprawia stan psychiczny oraz jakość życia. Jednakże, długotrwałe narażenie na tlen może również wywierać toksycznie działanie, prowadząc do pulmonologiczne i neurologiczne powikłań. Na podstawie przeprowadzonych dotąd badań stwierdzono, że COPD zwiększa ryzyko wystąpienia zakrzepicy żylnej, z uwagi na współistniejący przewlekły proces zapalny, który może być związany z formowaniem się skrzepów o zbitej strukturze, odpornych na fibrynolizę. Nie zbadano jednak dotąd wpływu przewlekłej długotrwałej suplementacji tlenem na właściwości osoczowego skrzepu. Główna hipoteza badania zakłada, że CRF wiąże się z niekorzystnie zmodyfikowanymi właściwościami skrzepu fibrynowego. Celem badania jest kompleksowa ocena cech skrzepu fibrynowego, w tym badanie składu białkowego skrzepu, potencjału do generacji trombiny i wykonanie badań tromboelastograficznych u pacjentów CRF poddawanych przewlekłej długotrwałej suplementacji tlenu. Badanie to pozwoli odpowiedzieć na pytanie czy normalizacja ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi poprawia właściwości sieci fibryny u pacjentów z CRF.

Powrót >